تأثیر آموزش راهبردهای خود تنظیمی بر حل مسأله شناختی و اجتماعی در کودکان پیش دبستانی

هدف: این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش راهبرهای خود تنظیمی بر حل مسأله شناختی و اجتماعی در کودکان پیش دبستانی انجام شد. روش: آزمودنی ها شامل 40 کودک (20 دختر و 20 پسر) پیش دبستانی شهرستان میبد با میانگین سنی 5 سال و 6 ماه بودند که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای گرفتند. یک برنامه آموزش خود تنظیمی به مدت 20 ساعت روزانه به روش های بازی و قصه درمانی برای کودکان گروه آزمایش ارائه شد. ابزار: جهت سنجش حل مسأله شناختی از 3 خرده مقیاس هوش عملی وکسلر پیش-دبستانی(wppsi) که عبارتند از مازها، مکعب ها و حساب و حل مسأله اجتماعی از آزمون بازی اکتشافی حل مسأله اجتماعی کودکان والی که دارای دو فرم جداگانه برای پسرها و دخترها است، استفاده شد. یافته ها: داده های به دست آمده با روش تحلیل کوواریانس نشان-دهنده تفاوت معنادار بین میانگین نمرات حل مسأله شناختی و اجتماعی در گروه آزمایش و گواه بوده (p?0/01) اما تفاوت آموزش بر افزایش مهارت حل مسأله بر حسب جنسیت معنادار نبوده است (p?0/01). به عبارتی دیگر، میزان تأثیر آموزش خودتنظیمی، روی پسرها و دخترها یکسان بوده است. همچنین آموزش تأثیر یکسانی بر رشد مهارت های حل مسأله شناختی و حل مسأله اجتماعی داشته است. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق پیشنهاد می کند که آموزش خود تنظیمی در طول دوره کودکی مهارت شناختی حل مسأله را برای هر دو گروه پسر و دختر رشد می دهد. بنابراین استفاده از این برنامه آموزشی جهت ارتقای مهارت های شناختی و اجتماعی در محیط های پیش دبستانی مثمرثمر خواهد بود.